Route: Invermere (Canada) naar West Glacier
Gemaakt door:
Afstand: 256 mijl
Reistijd: 10 uur 19 minuten
Gemiddelde snelheid: 24,81 mijl/uur
Laagst gemeten temperatuur: 34º F
Hoogst gemeten temperatuur: 78ºF
Beoordeling: 8.7
Verslapen!! Schrok om 7.10 uur wakker, maar dan op Mountain Time, dus 1 uur later dan de Pacific time, die we tot nu toe hadden.
We dachten dat de buren al op de stalen rossen zaten maar ook zij hadden zich verslapen.
In het hotel ontbeten en daarna wat drugs gekocht voor Peter.
Binnendoor naar de grens met USA. Het was koud, maar geweldig lekker weer om te rijden.
We zaten in een onbebergd gebied volgens Willie. Huh???
Ja, dat zal ik je laten zien op mijn ZUMO. Wijzend op een gebied tussen twee bergen zei hij vastberaden: “Kijk, dit is onbebergd gebied”.
We waren natuurlijk volledig van slag door deze nieuwe geografische ontdekking. Toch vermoed ik, dat de taalkundigen het een dal of vallei zouden noemen.
In het café van BJ aan een beekje koffie gedronken en G en P hebben na lang aarzelen gekozen voor een stuk blueberry pie erbij. Was een verstandige keuze!
De weg vervolgd over onbebergd gebied naar de grens met de Verenigde Staten. Gert en Willie mochten eerst en daarna kregen Peter en ik een partij sterke verhalen te horen over ons, die alleen maar door een persoon of groep personen die een overdosis fantasie als handicap bezitten bedacht hadden kunnen worden.
Als beloning voor het feit, dat we eigenlijk best hebben afgezien met die opscheppers kregen we allebei een badge. Foto maken was echter verboden.
We reden Montana binnen en na het maken van wat foto’s hebben we Gert en Peer weer gevonden en gesommeerd rechtsomkeert te maken naar Trappers Saloon.
We hadden honger en dan kun je toch niet een saloon in de desert links laten liggen? Gelukkig lag hij rechts toen we terugkwamen.
Lekker gegeten in de saloon van Tina en wat water voor de paarden besteld.
Trappers Saloon
Tina is erg creatief! Dit bloemstukje heeft ze gemaakt op een minipak stro.
Ook de fauna in Montana was erg gecharmeerd van de Ge eL.
Montana heeft naast bergen ook veel landbouw en het was een genot om tussen de glooiende akkers in het onbebergde gebied te mogen rijden, terwijl daarbuiten de bergen het landschap vulden. Het was alsof je door een ansichtkaart reed. Voor Peter was het vandaag bijzonder saai, zo mooi!
Onderweg weer de nodige fotomomentjes ingebouwd, waarvan hier de resultaten.
De man die sneller schiet dan zijn schaduw.
Ik zal ook een overzichtspagina maken met alle geselecteerde foto’s, want het lukt me qua tijd niet om alle foto’s te bewerken.
Willie’s ZUMO had een onderkomen gevonden vlakbij Glacier Park. Daar aangekomen bleek dat het juist vandaag was gesloten.
De eigenaar van de lodge verwees ons echter naar The Belton Chalet. De shortcut liep een paar mijl over een stuk onverharde weg , maar we waren prima op tijd voor het regelen van twee kamers.
Voor zover mogelijk was dit een historisch gebouw. Het eerste hotel dat werd gebouwd toen de spoorweg werd aangelegd. Er zat ook een (geweldig goed) restaurant bij.
Internet was echter ook nog uit het begin van de twintigste eeuw.
Zelfs in de lobby werkte het niet.
Het restaurant en de outdoor kitchen.
We kregen een 6-persoons cottage aangeboden, dus weer een blokhut!
Er zijn mensen, die denken dat ze alles tot de voordeur mogen brengen.
Een dompertje was de melding op een bord, dat Going to the Sun Highway sinds gisteren was afgesloten. We konden er vanuit het zuiden 16 mijl in, maar moesten 3 uur rijden om de andere kant te kunnen nemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten