Dag 3 15 september 2011

Route: The Dalles Oregon naar Oceanside

Gemaakt door: Willie

Afstand: 277 mijl

Reistijd: 11uur 16 minuten

Gemiddelde snelheid: 25 mijl/uur

Laagst gemeten temperatuur: 47º F

Hoogst gemeten temperatuur: 73º F

Beoordeling: 10-

Goed geslapen in Super8 en een ontbijtje gemaakt.

Ze hadden twee wafelijzers (denk dat Marccc die vergeten was mee te nemen) en Peer en Gert lieten de wafel goed smaken.

Om 7 uur bij zonsopgang vertrokken door  een mooi glooiend landschap met onlangs geschoren korenvelden, lekkere brede wegen met heerlijke bochten.

Om Peter's verveling maar weer eens te doorbreken zijn we de bossen ingegaan.En als ik schrijf bossen, dan bedoel ik bossen. 

Stel je een willekeurig mooi bos voor in Nederland en dat je dan in Alkmaar het bos inrijdt en besluit om in de buurt van Utrecht er weer uit te gaan. Voor alle duidelijkheid, er liggen perfecte wegen en je komt per uur maximaal 3 tegenliggers tegen. Dit voor de beeldvorming.

En je ziet alleen maar bomen, bomen en nog eens bomen. Volgens Willie zou een bomofiel hier erg opgewonden van worden.

Maar ook de trieste gevolgen van de laatste bosbranden, waarvan enkele nog steeds branden, zijn zicht- en ruikbaar.

Deze foto is met geur genomen.

Op een gegeven moment rechts (Mona...) draaien we de Skyline Drive in. Ik zal straks Obama even bellen om te melden dat we deze weg hebben goedgekeurd en dat er ook ander verkeer mag worden toegelaten. een brede weg, volledig voorzien van nieuw asfalt die heerlijk door de natuur kronkelt. We hebben er een half uur gereden en niemand ingehaald of tegengekomen. Dus we vermoeden dat Obama dat speciaal voor ons heeft laten aanleggen.

.

Bij wegwerkzaamheden moest ik voor een stoplicht wachten, terwijl de rest er wel door kon. Dus Willie stopt om op me te wachten en zet zijn alarmverlichting aan. Toen hij die weer uit wilde zetten, lukte dat niet. Halve motor uit elkaar gehaald, schakelaar gedemonteerd en het was uitgeschakeld.Twee motoren gerepareerd. Gereedschap aangeboden door stopbordman

Peer wilde natuurlijk weten of dit incidenteel of structureel voorkomt op een Goldwing. Dus ook zijn schakelaar hebben we behandeld...

En we waren toch bezig, dus gelijk even geprobeerd mijn 12 Volt aansluiting aan de praat te krijgen, maar dat lukte niet zonder soldeerbout.

Was een klein oponthoudje van een uur.

Na het tanken lunch  met echte espresso uit een Cimbali espressomachine.
Daar kikker je van op!

Na de lunch volgden we een rivier, die steeds breder werd en de wegenbouwer dwong om veel bochten en bruggen in de route te maken.

We rijden door Woodburn en we zien wat rare auto's rijden. Blijkt er morgen een retake te zijn van de wegens slecht weer afgelaste dragraces.  Wij erop af en onze leider van vandaag regelde gratis toegang tot de tribune en de pits!!

Er reden verschillende klassen en Peter heeft de techniek van bewegend fotograferen ge- en beoefend. Zie hier de eerste ruwe beelden. Mooi toch?

Uit de "funny class" kwam een vehikel met wel erg hoge snelheid over de baan.
5.71 seconden over 1/4 mijl. Snelheid 252.17 mijl per uur ( ruim 400km/uur).

Als je bij de start stond, begreep je waarom dit dorp een aantal dagen Rubberburn heet.

En dan rijden we langs een vliegtuigmuseum, waar onze Willie de kans schoon ziet om onze hoffotograaf uit te dagen om twee Blue Angels op de gevoelige plaat vast te leggen.

Oordeel zelf 

Tevens zagen we een testbaan voor een vliegtuigcrash in water. Hier kunnen de reddingswerkers een levensechte tewaterlating uitvoeren.

Als toetje had Willie nog een Grande finale tot Tillamook. Een droomweg om te rijden!

We hebben gegeten bij Roseanne’s Cafe in Oceanside. Het is voor mij niet de gewoonte om een restaurant twee keer te bezoeken, om op die manier zoveel mogelijk culinaire ervaring op te doen, maar hier moest ik een uitzondering maken.
In 1995 heb ik hier gegeten met Steve Sobel en dat was zo goed bevallen, dat Steve er later met zijn vrouw nog een keer is geweest. De zalm is gorgeous (awesome)!!
En we hadden uitzicht op de drie keien van de foto hierboven.

Bij de ocean cabins was het no vakansie, dus zijn we terecht gekomen bij Oceanside Inn.
Twee mooie kamer met uitzicht op....drie keien!

Wild gezien: dode hertjes, reeën, stinkdieren, eekhoorns. Levend wild had een rustdag vandaag.


Waarom slechts een 10- voor deze dag?
Omdat hij tot 2 mijl voor het einde volledig perfect is geweest, hetgeen in de lijn der verwachting lag als Willie iets organiseert. En de vorige dagen hadden Peter en ik allebei geen foutloos parcours gereden. Maar Willie liet zich verrassen door een met borden aangeduide wegomlegging, die hij om ondoorgrondelijke redenen geheel negeerde. De wraak was zoet!

Tussentijdse evaluatie GL1800.
Deze machine rijdt echt super, maar er zit geen automatische jiffy op.En dat is lastig als je de volgorde van handelingen even niet paraat hebt.
Peter heeft ook nog instructie gegeven op achteruit rijden. Dat is echt handig.