Dag 4 16 september 2011 Van de zijkant van de oceaan naar het vredige strand

Route: Oceanside naar Pacific Beach

Gemaakt door: Gert

Afstand: 246 mijl

Reistijd: 12 uur 8 minuten

Gemiddelde snelheid: 20 mijl/uur

Laagst gemeten temperatuur: 55º F

Hoogst gemeten temperatuur: 67º F

Beoordeling: 7

Highway 1


Nadat we gisteren na lang beraad toch hebben moeten besluiten Willie geen foutloos parcours te kunnen toekennen, reed hij met samengeknepen billen weg. Zou Gert dan deze eervolle titel als eerste in de wacht slepen?
Maar na ongeveer 35' was hij al gerustgesteld, want ook Gert reed verkeerd.

Net buiten het dorp naar een viewpoint gereden, waar de herten zich afvroegen wat vier motoren om 7 uur 's morgens in hun domein kwamen doen.

Op deze foto zie je de herten. 1)

De vuurtoren van Oceanside met uitzicht op de drie keien in het water.

De weg naar Highway 1 was prachtig. Een meer vol met vissers, die in de vroege ochtend al lekker bezig waren.

Het ontbijt hebben genuttigd in de Dutch Mill. Voor de zekerheid een paar klompjes meegenomen, maar die mensen weten niet eens waar Nederland ligt.

Willie heeft om 8 uur 's morgens nog een politieke discussie gevoerd en is samen met een kenner dieper ingegaan op de positie van de Euro ten opzichte van de dollar.

Wij zijn maar vast begonnen met eten...

Er is nog wat uitleg gegeven aan de leider over de verkeersregels, want we kregen eerst het gevoel, dat Gert graag vooraan in de file reed. Na een korte debriefing alles weer onder controle.

We wilden een historic marker bezoeken aan een zijweg van Highway 1 (US 101) en kwamen weer op een stukje "Paniekje-weg" terecht. Willie ging op verkenning uit en al snel was het rul zand, dus toch maar omgedraaid.

Ik weet niet hoeveel badges Tineke heeft gemaakt, maar Peter spreekt ieder geüniformeerde Amerikaan aan om maar te kunnen ruilen. Mijn advies om gewoon consequent 30 mijl/uur te snel te rijden, om zo op eenvoudige wijze in contact te komen met een overdosis LEO's werd om onbegrijpelijke redenen niet opgevolgd.

Maar hier was het weer prijs!

Highway 1 is en blijft een schitterende weg! Strak langs de Pacific. Na het noordelijkste punt hiervan te hebben verlaten zijn we over de Astoria Bridge gereden.

Nog een fotomoment om te bewijzen dat we de brug niet achter ons hadden verbrand.

Het volgende hoogtepunt van een grote teleurstelling. Cape Disappointment.

Om even naar de vuurtoren te rijden zouden we $40 moeten aftikken. Nou, sorry meisje, het spijt me je te moeten teleurstellen.

Terwijl ik de onderhandelingen voerde om het meisje om te kopen ons voor gereduceerd tarief toch door te laten, had Willie zijn business class seat in de slaapstand gezet.

Onverrichter zake teruggekeerd en richting Pacific Beach. 

De leider van deze dag. Zijn navigatiesysteem werkte niet 100%, maar we hebben toch het eindpunt bereikt.

Ook nu weer een schitterende afsluiting van een mooie rit. Willie heeft onderhandeld over ons onderdak en Peter en ik waren alvast zonder navigatie benzine gaan zoeken.

Wat we toen meemaakten, kan alleen met video worden getoond, maar het was hilarisch. 

Ik zal het proberen uit te leggen:

We stoppen bij een huis, waar een man buiten loopt. Ik toeter, hij kijkt om en ik wijs op de tank.

Hij steekt 4 vingers op ( 4 kilometer).

Hij kruist zijn armen (kruispunt)

Hij steekt zijn rechterarm uit (rechtsaf)

Daarna maakt hij met de vlakke hand een snelle beweging van links naar rechts ter hoogte van zijn middel (half a mile)

Gas!!

Als je het niet snapt, prima, maar wij lagen alle drie helemaal dubbel.

Wij waren vrij snel terug en wisten niet wat Gert en Willie aan het uitspoken waren. Die hadden getankt in een indianenreservaat. Een grote chaos, leek wel een vuilstort met veel kinderen en zwerfhonden op straat.

Willie was wel direct door zijn voorraad kraaltjes en spiegeltjes heen.

We overnachtten in Ocean Crest Resort. Twee supergrote kamers met balkon en ocean view.

Morgen Olympic Island!

1) Mocht je de herten niet kunnen zien, dan heb je niet snel genoeg gekeken. Ze kunnen heel hard lopen...